Over vingerafdrukken, ramadan en suikerfeest..

Het nemen van vingerafdrukken bij het uitbrengen van een nieuw identiteitsbewijs gaf laatst enige commotie: bij een 80 jarige dame bleken zelfs tien vingers niet het gewenste resultaat op te leveren. Zou de vingerafdruk onderhevig zijn aan slijtage en ontstaat hierbij een nieuw probleem?
Deed me denken aan mijn eerste trip naar de VS, waarbij ik voor het eerst kennismaakte met het fenomeen vingerafdruk. Na een lange reis belandde ik, na me eerst tijdens de bagagecontrole ontdaan te hebben van alle mogelijke metaalsoorten, bij de douane beambte. Deze vroeg me eerst het hemd van mijn lijf en neemt dan zonder dat ik hier iets over te zeggen heb mijn foto en mijn vingerafdrukken. Vriendelijk glimlachend betreed ik vervolgens Amerikaans grondgebied. Het voelt echt anders...........
Dat het fenomeen vingerafdruk na zoveel jaren ook in Nederland zou worden geintroduceerd was inderdaad `just a matter of time`.
Ik blader de krant door en er valt me iets op: de toenemende berichtgeving als onderdeel van het omgekeerde integratiebeleid brengt me bij een bericht over het grote Suikerfeest, einde van de vastenmaand Ramadan. Voor 6% van de Nederlandse bevolking is dit een heel belangrijke periode. Er wordt tijdens de Ramadanmaand naast de recitaties uit de Koran, ook aandacht gegeven aan de armoede en honger op de wereld. De Ramadan eindigt in een 3 dagen durend Suikerfeest, waarin we nu middenin zitten en waarin ze zich mogen belonen met lekker eten en drinken, tesamen met geliefde familie en vrienden. In een cultuur, die vooral gericht is op de hele groep, versterkt dit het gevoel van geborgenheid en saamhorigheid nog meer.
Zelf doet het me denken aan de heerlijke diners die mijn moeder dan in meerdere gangen serveerde, want koken dat deed ze als de beste. Mijn moeder wist als geen ander dan de gasten te vermaken en wees me altijd op mijn mooie komaf, die deze traditie behelsde. Daar kan ik inderdaad trots op zijn. Nu probeer ik de traditie over te brengen op mijn kinderen, die in ieder geval geinteresseerd blijken te zijn in het hoge suikergehalte van het feest. Mijn kroost geniet van het diner en roept daarbij steeds ` suikerfeest`! En met hun nieuwe skechers stappen ze morgen naar school en gaan weer gewoon verder met de orde van de Nederlandse dag. En ik, ik heb heimwee naar het kind zijn.........